ความหมาย

• 
  

  [สิดสะดิ] น. การสอน. {ส. ศิษฺฏิ ว่า การปกครอง, การลงโทษ}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ศิษฏ์ - ว. ฝึกแล้ว, คงแก่เรียน, อบรมแล้ว, มีปัญญา, มีความรู้. {ส.}.

• ศิษย-, ศิษย์ - [สิดสะยะ-, สิด] น. ผู้ศึกษาวิชาความรู้จากครูหรืออาจารย์, คู่กับ ครู หรืออาจารย์, ผู้อยู่ในความคุ้มครองดูแลของอาจารย์ เช่น ศิษย์วัด, โดยปริยายหมายถึง ผู้ที่ศึกษาหาความรู้จากตำราของผู้ใดผู้หนึ่งแล้วนับถือผู้นั้นเป็นเสมือนครูบาอาจารย์ของตน. {ส.}. ศิษย์ก้นกุฏิ [-กุติ] น. ศิษย์คนโปรดที่อยู่รับใช้ใกล้ชิดอาจารย์ที่กุฏิตลอดเวลาและเป็นผู้ที่อาจารย์ไว้วางใจมาก, โดยปริยายหมายถึงศิษย์คนโปรดของครูบาอาจารย์เพราะเคยรับใช้ใกล้ชิดและเป็นที่ไว้วางใจของครูบาอาจารย์ มักจะเรียนเก่งด้วย. ศิษย์เก่า น. ผู้ที่เคยศึกษาในสถาบันการศึกษาแห่งใดแห่งหนึ่ง เช่น งานชุมนุมศิษย์เก่าโรงเรียนสวนกุหลาบวิทยาลัย.ศิษย์คิดล้างครู {สำ} น. ศิษย์เนรคุณที่มุ่งคิดจะทำลายล้างครูบาอาจารย์. ศิษย์นอกครู {สำ} น. ศิษย์ที่ประพฤติไม่ตรงตามคำสั่งสอนของครูบาอาจารย์, โดยปริยายหมายถึงผู้ที่ประพฤติไม่ตรงตามแบบฉบับที่นิยมกันมา. ศิษย์มีครู {สำ} น. คนเก่งที่มีครูเก่ง. ศิษย์หัวแก้วหัวแหวน น. ศิษย์ที่ครูบาอาจารย์รักใคร่เอ็นดูมาก. ศิษย์เอก น. ศิษย์ที่มีความรู้ความสามารถเป็นเลิศเหนือศิษย์ทั้งปวงหรือเหนือศิษย์แต่ละรุ่น.ศิษยานุศิษย์ [สิดสะยานุสิด] น. ศิษย์น้อยใหญ่.

• ศิษยานุศิษย์ - ดู ศิษย-, ศิษย์.

• ศีขร - [สีขอน] น. ศิขร. ศีขริน, ศีขรี [สีขะ-] น. ศิขริน, ศิขรี.

• ศีขริน, ศีขรี - ดู ศีขร.