ความหมาย

• 
  

  [กะสัดตฺรีสูน] {กลอน} น. กษัตริย์ผู้เป็นใหญ่ เช่น เจ้าไตรภพโลกเมาลีเป็นกษัตรีศูร {ม. คำหลวง นครกัณฑ์}. {ส. กฺษตฺร + อีศฺวร}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กษัย, กษัย- - [กะไส, กะไสยะ-] น. การสิ้นไป, การหมดไป, การเสื่อมไป, การน้อยไป: ชื่อโรคตามตำราแพทย์แผนโบราณว่า ทำให้ร่างกายทรุดโทรม มีอาการผอมแห้งตัวเหลืองเท้าเย็น, เขียนเป็นกระษัย ก็มี. {ส. กฺษย: ป. ขย}. กษัยกล่อน น. ชื่อโรคทางตำราแพทย์แผนโบราณว่า ทำให้ร่างกายผอมแห้ง ซึ่งเกิดจากโรคกล่อน, เขียนเป็น กระษัยกล่อน ก็มี. กษัยน้ำ น. กษัยเนื่องจากเลือด นํ้าเหลือง หรือเสมหะเป็นพิษ ถ้ารวมทั้ง ๓ ประการ เรียกว่า กษัยเลือด. กษัยเลือด น. กษัยเนื่องจากเลือด นํ้าเหลือง และเสมหะเป็นพิษ.

• กษาปณ์ - [กะสาบ] {แบบ} น. กระษาปณ์, เงินตราที่ทำด้วยโลหะ. {ส. การฺษาปณ: ป. กหาปณ}.

• กษิดิ, กษีดิ - [กะสิดิ, กะสีดิ] {แบบ} น. แผ่นดิน. {ส. กฺษิติ), ในบทกลอนใช้เป็นส่วนหน้าสมาส แปลว่า พระเจ้าแผ่นดิน เช่น กษิดินทรทายทานแล้ว. {ส. กฺษิติ + อินทฺรฺ ), อนนว่ากษีดิศรสุริยทงงหลาย. {ส. กฺษิติ + อีศฺวร), อนนว่าพระแพศยันดรกษิดิศวร์. {ส. กฺษิติ + อีศฺวร} {ม. คำหลวง ทานกัณฑ์, วนปเวสน์}.

• กษีณาศรพ - [กะสีนาสบ] {แบบ} น. ขีณาสพ, พระผู้สิ้นอาสวะ, พระอรหันต์, เขียนเป็น กษิณาศรพ กษิณาศรพย และ กษิณาสยพ ก็มี เช่น อันว่าพระโลกยเชษฐาจารย์ ก็มีพุทธโองการพระคาถา ให้กษิณาศรพทงงหลายฟงง ดังนี้ {ม. คำหลวง นครกัณฑ์), อันว่าพระสาศดาบพิตรจะปกาสิตคาถา แก่กษิณาศรพยทงงหลาย ด่งงนี้ {ม. คำหลวง ฉกษัตริย์}. {ส. กฺษีณ + อาสฺรว: ป. ขีณ + อาสว}.

• กษีร-, กษีระ - [กะสีระ] {แบบ} น. นํ้านม เช่น กษีรสุทธมฤธู {เสือโค}. {ส.: ป.ขีร}. กษีรธารา น. สายนํ้านม เช่น ให้เสวยโภชนและกษีรธารา {ม. คำหลวง นครกัณฑ์}. กษีรรส น. นํ้านม เช่น เปรียบเหมือนกษีรรสคือ นํ้านมสดขาวสะอาด {ม. ร่ายยาว สักบรรพ}. กษีรามพุ น. นํ้านม เช่น ดูดดื่มกษีรามพุ {สมุทรโฆษ}. {ส. กฺษีร + อมฺพุ}. กษีรารณพ [กะสีราระนบ] น. ทะเลนํ้านม. {ส.กฺษีร + อรฺณว}.