[สับทะ-, สับ] น. เสียง เช่น โทรศัพท์, คำ เช่น ศัพท์บัญญัติ: คำยากที่ต้องแปล, ศัพท์แสง ก็ว่า: เรื่อง เช่น ฟังไม่ได้ศัพท์ จับไปกระเดียด. {ส. ศพฺท: ป. สทฺทว่า เสียง, คำ}. ศัพท์เฉพาะวิชา น. คำที่ตราหรือกำหนดขึ้นใช้ในแต่ละวิชา เช่น ปฏิชีวนะ ประสบการณ์ มลพิษ. ศัพท์บัญญัติ น. คำที่ตราหรือกำหนดขึ้นไว้ให้มีความหมายเฉพาะเป็นเรื่อง ๆ ไป เช่น โทรทัศน์ธนาคาร รัฐวิสาหกิจ. ศัพทมูลวิทยา [สับทะมูนละ-, สับทะมูน-] น. วิชาว่าด้วยที่มาและประวัติของคำ. {อ. etymology}. ศัพท์สำเนียง น. เสียง เช่น ข้างนอกเสียงเอ็ดอึง อยู่ข้างในฟังไม่ได้ศัพท์สำเนียง. ศัพท์แสง {ปาก} น. คำยากที่ต้องแปล เช่น เขาชอบพูดจาเล่นศัพท์แสง ฟังไม่รู้เรื่อง.