น. อำนาจ, ความสามารถ, เช่น มีศักดิ์สูงถือศักดิ์: กำลัง: ฐานะ เช่น มีศักดิ์และสิทธิแห่งปริญญานี้ทุกประการ: หอก, หลาว. {ส. ศกฺติ: ป. สตฺติ}. ศักดินา น. {โบ} อำนาจหรือสิทธิที่พระเจ้าแผ่นดินพระราชทานให้แก่ไพร่ฟ้าข้าแผ่นดินตามศักดิ์ของแต่ละคน เดิมเป็นการถือครองที่ดินคิดเป็นจำนวนไร่ ต่อมาถือเป็นการกำหนดสถานะ สิทธิ หน้าที่ และความรับผิดชอบของคนในสังคม เช่น มหาอุปราช มีศักดินา ๑๐๐๐๐๐ เจ้าพระยาจักรีมีศักดินา ๑๐๐๐๐ ภิกษุรู้ธรรม เสมอนา ๖๐๐ ไพร่มีครัว มีศักดินา ๒๐ ยาจก วณิพก ทาส ลูกทาส มีศักดินา ๕ {สามดวง}: {ปาก} คำประชดเรียกชนชั้นสูงหรือผู้ดีมีเงินว่าพวกศักดินา. ศักดิ์ศรี น. เกียรติศักดิ์ เช่น ประพฤติตนไม่สมศักดิ์ศรี. ศักดิ์สิทธิ์ ว. ที่เชื่อถือว่ามีอำนาจอาจบันดาลให้สำเร็จได้ดังประสงค์, ขลัง, เช่น สิ่งศักดิ์สิทธิ์ วัตถุมงคลศักดิ์สิทธิ์.