กลับ
คำว่า
วิร-, วิระ
ความหมาย
[วิระ-] ว. วีระ, กล้าหาญ. น. ผู้กล้าหาญ, นักรบ: ผู้พากเพียร: ผู้เรืองนามในทางกล้าหาญ. {ป., ส. วีร}.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
วิรงรอง
- น. พลับพลึง, วิรังรอง ก็ว่า. {ช.}.
วิรตะ, วิรัต
- ว. ปราศจากความยินดี, ไม่ยินดี. {ป. วิรตฺต: ส. วิรกฺต}.
วิรมณะ
- [วิระมะ-] น. การงดเว้น, การตัดความยินดี. {ป.}.
วิรวะ, วิราวะ
- [วิระ-] น. การร้อง, การเปล่งเสียง, การตะโกน: เสียงเกรียวกราว, เสียงเรียกร้อง. {ป., ส.}.
วิรังรอง
- น. พลับพลึง, วิรงรอง ก็ว่า. {ช.}.