ความหมาย

• 
  

  ว. ลักษณะอาการที่หลุด ขาด หรือลุ่ยออกกะรุ่งกะริ่ง เช่น จมูกแหว่งหูวิ่นเวทนา อนิจจานิจจาเป็นน่ากลัว{สังข์ทอง}, มักใช้เข้าคู่กับคำ ขาด เป็น ขาดวิ่น เช่น เสื้อผ้าขาดวิ่น.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• วินตกะ - [วินตะกะ] น. ชื่อภูเขาชั้นที่ ๖ ในหมู่เขาสัตบริภัณฑ์ที่ล้อมเป็นวงกลมรอบเขาพระสุเมรุ. {ป., ส. วินตก}. {ดู สัตบริภัณฑ์, สัตภัณฑ์}.

• วินย-, วินัย - [วินะยะ-] น. ระเบียบแบบแผนและข้อบังคับ, ข้อปฏิบัติ, เช่น วินัยทหาร ทหารต้องยึดมั่นในวินัย: สิกขาบทของพระสงฆ์. {ป., ส.}. วินัยธร [วิไนทอน] น. ภิกษุผู้ชำนาญวินัย. {ป.}. วินัยปิฎก [วิไนยะปิดก, วิไนปิดก] น. ชื่อปิฎก ๑ ในพระไตรปิฎก.

• วินันตู - น. น้องเขย. {ช.}.

• วินาที - น. ส่วน ๑ ใน ๖๐ ของนาที.

• วินายก - น. ผู้ขจัดสิ่งขัดข้อง, พระวิฆเนศวร: พระพุทธเจ้า. {ป., ส.}.