[วัด, วัดตฺระ-] น. กิจพึงกระทำ เช่น ทำวัตรเช้า ทำวัตรเย็น, หน้าที่ เช่น ข้อวัตรปฏิบัติ, ธรรมเนียม เช่น ศีลาจารวัตร: ความประพฤติ เช่น พระราชจริยวัตร, การปฏิบัติ เช่น ธุดงควัตร อุปัชฌายวัตร, การจำศีล. {ป. วตฺต: ส. วฺฤตฺต}. วัตรปฏิบัติ [วัดตฺระ-, วัด-] น. การปฏิบัติตามหน้าที่หรือตามศีล.