ความหมาย

• 
  

  [วัด] น. โทษ, ความผิด. {ส. วรฺช: ป. วชฺช}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• วรรชย์ - [วัด] ว. ที่ควรเว้น. {ส. วรฺชฺย}.

• วรรณ-, วรรณะ - [วันนะ-] น. สี เช่น เบญจวรรณ แปลว่า ๕ สี, มักใช้เข้าคู่กับคำ สีสัน เป็น สีสันวรรณะ: ผิว เช่น ขอให้เจริญด้วยอายุ วรรณะ สุขะ พละ, มักใช้เข้าคู่กับคำ ผิวพรรณ เป็น ผิวพรรณวรรณะ: ชั้นชน, ในสังคมฮินดูแบ่งคนออกเป็น ๔ วรรณะ คือ พราหมณ์ กษัตริย์ แพศย์ ศูทร: หนังสือ เช่น วรรณกรรม วรรณคดี. {ส. วรฺณ: ป.วณฺณ}. วรรณกรรม น. งานหนังสือ, งานประพันธ์, บทประพันธ์ทุกชนิดทั้งที่เป็นร้อยแก้วและร้อยกรอง, เช่น วรรณกรรมสมัยรัตนโกสินทร์ วรรณกรรมของเสฐียรโกเศศ วรรณกรรมฝรั่งเศส วรรณกรรมประเภทสื่อสารมวลชน. วรรณคดี น. วรรณกรรมที่ได้รับยกย่องว่าแต่งดีมีคุณค่าเชิงวรรณศิลป์ถึงขนาด เช่น พระราชพิธีสิบสองเดือน มัทนะพาธา สามก๊ก เสภาเรื่องขุนช้างขุนแผน. วรรณยุกต์, วรรณยุต น. ระดับเสียงสูงต่ำของคำในภาษาไทย มี ๕ เสียง คือ เสียงสามัญ เสียงเอก เสียงโท เสียงตรี เสียงจัตวา มีรูปเครื่องหมายบอกระดับของเสียงอยู่เบื้องบนอักษร ๔ รูป คือ ่ {ไม้เอก} ้ {ไม้โท} ๊ {ไม้ตรี} ๋ {ไม้จัตวา}. วรรณศิลป์ น. ศิลปะในการประพันธ์หนังสือ เช่น ลิลิตพระลอเป็นวรรณคดีที่มีวรรณศิลป์สูงส่ง, ศิลปะทางวรรณกรรม เช่น นักวรรณศิลป์: วรรณกรรมที่ถึงขั้นเป็นวรรณคดี, หนังสือที่ได้รับยกย่องว่าแต่งดี.

• วรรณนา - [วันนะ-] ก. พรรณนา, กล่าวเป็นเรื่องเป็นราวอย่างละเอียดเพื่อให้ผู้ฟังนึกเห็นเป็นภาพ. {ส. วรฺณนา: ป.วณฺณนา}.

• วรรณพฤติ - [วันนะพรึด] น. ฉันท์ที่กำหนดด้วยอักษรตามอักขรวิธีเป็นเสียงหนักเบาที่เรียกว่า ครุ ลหุ เป็นสำคัญ.

• วรรณึก - น. ผู้เขียน, ผู้ประพันธ์: เลขานุการ. {ส. วรฺณิก}.