[วะนะ-] น. ป่าไม้, ดง. {ป.: ส.}. วนจร, วนจรก [วะนะจอน, วะนะจะรก] น. คนเที่ยวป่า, พรานป่า. ก.เที่ยวไปในป่า. {ป., ส.}. วนภู, วนภูมิ น. แถบป่า, แถวป่า. {ป., ส.}. วนศาสตร์ น. วิชาว่าด้วยการทำนุบำรุงรักษา และปลูกป่า. วนสณฑ์, วนสัณฑ์ น. ป่าสูง, ป่าดง, ราวป่า, แนวป่า. {ป.}. วนอุทยาน น. ป่าสงวนที่มีลักษณะธรรมชาติสวยงาม เช่นมีนํ้าตก ถํ้า และทางราชการได้เข้าไปปรับปรุงตกแต่งสถานที่ให้เป็นที่พักผ่อนหย่อนใจของประชาชน. วนัปติ [วะนับปะ-] น. ไม้ใหญ่, พญาไม้: ผีเจ้าป่า. {ป. วนปฺปติ: ส. วนสฺปติ}.วนา {กลอน} น. ป่า. {ป., ส. วน}. วนาดร, วนาดอน น. ป่าสูง. {วนา + ดอน}, พนาดร หรือ พนาดอน ก็ว่า.วนานต์ น. ชายป่า. {ป., ส.}. วนาลัย น. ป่า. {ส.วนาลย}. วนาลี น. ทางป่า: แนวไม้. {ส.}. วนาวาส น. ที่อยู่ในป่า. {ส.}. วนาศรม น. ที่อยู่ในป่า. {ส.วนาศฺรม}. วนาสณฑ์, วนาสัณฑ์ น. ราวป่า, แนวป่า, ทิวไม้, ป่าสูง, ป่าดง, พนาสณฑ์ หรือ พนาสัณฑ์ ก็ว่า. {ป. วนสณฺฑ: ส. วน + ขณฺฑ, วน + ษณฺฑ}.