[วอ] พยัญชนะตัวที่ ๓๗ เรียกว่า วอ แหวน เป็นอักษรตํ่า ใช้เป็นพยัญชนะต้นและใช้เป็นตัวสะกดในมาตราเกอวหรือแม่เกอว เช่น กล่าว นิ้ว, ใช้ประสมกับรูปไม้หันอากาศเป็นสระอัวในคำที่ไม่มีตัวสะกด เช่น ตัว มัว, ใช้เป็นสระอัวในคำที่มีตัวสะกด เช่น สวย รวม.