[กฺลํ้า] ก. ควบ เช่น กลํ้าอักษร อักษรกลํ้า, ทำให้เข้ากัน, กลืนกัน, เช่น กลํ้าเสียง เสียงกลํ้า, กล้ำกลืน, ฝืนใจ, เช่น กัลยาจะกลํ้าอำความตาย {อิเหนา}. กล้ำกราย ก. เข้าไปปะปน, ล่วงเข้าไป. กล้ำกลืน ก. ฝืนใจ, อดกลั้นไม่แสดงให้เห็น. กล้ำแกล่ ก. กลืน, กิน, เช่น คือดั่งปากเว้นกลํ้า แกล่เหมี้ยงหมากพลู {โลกนิติ}.