[กฺลาย] ก. เปลี่ยนไป, แปรปรวนไป, เช่น หน้าหนาวกลายเป็นหน้าร้อน, เป็นอื่นไป, แปลงไป, เช่น ศรกลายเป็นทิพย์กระยาหาร เปรี้ยวหวานตกลงตรงหน้า {รามเกียรติ์ ร. ๒), {โบ: กลอน} ใช้ในความว่า กราย ก็มี เช่น ไปกลายบ๋านชองตนกดี {จารึกสยาม), จักเจริญสวัสดิภาพศักดิศรี ศัตรูไพรี บห่อนจะใกล้กลายตน {โชค–โบราณ}. ว. ที่แปลงไป เช่น แผลกลาย: เรียกปีที่ล่วงหรือเปลี่ยนไปแล้วปีหนึ่ง ว่า ปีกลาย.