น. อวัยวะที่อยู่ในปาก มีหน้าที่ ๑. กลั้วอาหารให้เข้ากันแล้วส่งลงในลำคอ ๒. ช่วยในการออกเสียง ๓. ให้รู้รส, ลิ้นสัตว์บางจำพวกเช่นจำพวกที่มีขน ใช้ลิ้นเลียขนเลียแผลเพื่อทำความสะอาดได้: โดยปริยายหมายถึงส่วนของสิ่งต่าง ๆ มักมีรูปแบน ยาวหรือกลมที่อยู่ภายใน ก็มี เช่น ลิ้นหีบ ลิ้นลุ้ง ที่อยู่ภายนอก ก็มี เช่น ลิ้นของปี่ ที่เป็นชั้นอยู่ภายในยกถอดออกได้ก็มี เช่น ลิ้นเชี่ยนหมาก ลิ้นกล่องอาหาร: อุปกรณ์สำหรับปิดเปิดให้สิ่งใดสิ่งหนึ่ง เช่นอากาศ นํ้า เป็นต้น หยุดการเคลื่อนที่ผ่าน หรือเคลื่อนที่ผ่านไปได้: การพูด, ถ้อยคำ, เช่น ไม่เชื่อลิ้นเจ้าแล้วนะแก้วตา. ลิ้นกบ น. ไม้แบน ๆ สำหรับประกับใบกบไสไม้ให้แน่น. ลิ้นกระด้างคางแข็ง ก. อาการลิ้นแข็งขยับขากรรไกรไม่ได้. {สำ} ว. ก้าวร้าวโต้เถียงไม่ลดละ เช่น ลิ้นระด้างคางแข็งแกล้งว่าขาน {ขุนช้างขุนแผน}: มึนตึงไม่ยอมพูดจาโต้ตอบ. ลิ้นกระดาน น. ไม้ที่ทำเป็นลิ้นยื่นยาวไปตามตัวไม้สำหรับประกบกับไม้อีกแผ่นหนึ่งที่ทำเป็นร่องยาวเพื่อให้เข้ากันแน่นสนิท.ลิ้นกระดาษทรายน้ำลายเชลแล็ก {สำ} ว. ประจบประแจง, สอพลอ. ลิ้นกระบือ ๑ น. ไม้แผ่นบาง ๆ สำหรับสอดเพลาะกระดานเป็นระยะ ๆ ให้สนิทแข็งแรง. ลิ้นกระบือ ๒ น. ฝิ่นดิบที่ทำมาจากเหนือ เรียกว่า ฝิ่นลิ้นกระบือ. ลิ้นกับฟัน {สำ} น. การกระทบกระทั่งกันบ้างแต่ไม่รุนแรงของคนที่ใกล้ชิดกัน เช่น ระหว่างสามีกับภรรยาหรือคนที่ทำงานร่วมกัน. ลิ้นไก่ น. ติ่งบนเพดานอ่อนที่ยื่นลงมาในช่องปาก. ลิ้นไก่สั้น ว. อาการที่พูดอ้อแอ้หรือพูดไม่ชัดอย่างคนเมาเหล้าเป็นต้น. ลิ้นแข็ง ว. อาการที่พูดออกสำเนียงได้ไม่ชัด, อาการที่พูดภาษาอื่นให้ชัดได้ยาก. ลิ้นคับปาก ว. อาการที่พูดไม่ชัดเหมือนดังลิ้นโตจนคับปาก. ลิ้นจุกปาก น. ภาวะที่ลิ้นถูกดันออกมาจากตำแหน่งปรกติที่อยู่ในปาก เนื่องจากลิ้นบวมหรืออวัยวะที่อยู่ใต้ลิ้นดันลิ้นขึ้นมา. ลิ้นชัก น. ส่วนที่สอดอยู่ในช่องด้านหน้าตู้และโต๊ะเป็นต้น รูปคล้ายหีบไม่มีฝา ชักออกและผลักเข้าได้. ลิ้นตก น. ภาวะที่ลิ้นไม่สามารถทำงานได้เป็นปรกติเนื่องจากการหมดสติเป็นต้น.ลิ้นตวัดถึงใบหู, ลิ้นตวัดถึงหู {สำ} ว. ที่พูดจาตลบตะแลงเชื่อไม่ได้. ลิ้นตะกวด {สำ} ว. ที่พูดจากลับกลอกเชื่อถือไม่ได้. ลิ้นทอง ว. ที่พูดจาคล่องแคล่วไพเราะน่าฟัง. ลิ้นทูต ว. มีศิลปะในการเจรจาให้สำเร็จประโยชน์และเป็นที่พอใจด้วยกันทุกฝ่าย. ลิ้นปี่ น. ส่วนปลายล่างของกระดูกอกที่ย้อยลงมาในผนังหน้าท้องส่วนบน. ลิ้นพัน ว. อาการที่พูดเร็วรัวจนจับความไม่ได้. ลิ้นไม่มีกระดูก {สำ} ก. พูดสับปลับกลับกลอกเอาแน่ไม่ได้. ลิ้นยาวถึงตาตุ่ม {สำ} ว.ประจบสอพลอ. ลิ้นลม น. ถ้อยคำที่คมคาย, สำนวน. ลิ้นลังกา ว. ที่พูดรัวเร็ว: {สำ} พูดพล่อย ๆ จนไม่น่าเชื่อถือ. ลิ้นลาย ว. ที่พูดสับปลับ. ลิ้นสองแฉก {สำ} ว. ที่พูดสับปลับเชื่อถือไม่ได้. ลิ้นห้อย ว. อาการที่เหน็ดเหนื่อยมากเปรียบเหมือนวิ่งมาไกลเหนื่อยจนลิ้นห้อย, อาการที่เหน็ดเหนื่อยเนื่องจากต้องทำ งานหนักมาก. ลิ้นหีบ น. ขอบด้านในของตัวหีบทำเพื่อให้ฝาครอบแน่นสนิท. ลิ้นอ่อน ว. อาการที่พูดออกสำเนียงได้ชัดเจน, อาการที่พูดภาษาอื่นได้ง่าย.