ความหมาย

• 
  

  [กะลันทะ] {แบบ} น. กระแต, กระรอก. {ป. กลนฺทก: ส. กลนฺทก, กลนฺตก}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กลับ - [กฺลับ] ก. ตรงกันข้ามกับภาวะเดิมหรือทิศทางเดิม เช่น กลับหน้าเป็นหลัง กลับบ้าน, เปลี่ยนเป็นตรงกันข้าม เช่น นึกว่าเป็นคนดี กลับเป็นคนร้าย, คืนมาสู่ภาวะเดิม เช่น กลับมีอีก, พลิกหน้าเป็นหลัง เช่น กลับปลา, เปลี่ยน เช่น กลับชาติ กลับใจ, ทำตรงกันข้ามกับที่คาดหมายหรือที่ควรจะเป็น เช่น เราพูดด้วยดี ๆ เขากลับด่าเอา. กลับกลอก ก. เปลี่ยนไปมาเชื่อถือไม่ได้เช่น พูดจากลับกลอก, กลอกกลับ ก็ว่า. ว. ที่พูดจาไม่อยู่กับร่องกับรอย เช่น คนกลับกลอก. กลับกลาย ก. เปลี่ยนแปลงเป็นอย่างอื่นไป. กลับเกลือก ว. กลอกขึ้นกลอกลง {ใช้แก่ตา),กระลับกระเลือก ก็ว่า. กลับคำ ก. พูดแล้วไม่เป็นตามพูด, ไม่ทำตามที่พูดไว้, พูดแล้วเปลี่ยนคำพูด. กลับคืน ก. กลับที่เดิม, สู่สภาพเดิม. กลับตาลปัตร [-ตาละปัด] ว. ผิดความคาดหมายอย่างตรงกันข้ามแบบพลิกหน้ามือเป็นหลังมือ. กลับเนื้อกลับตัว {สำ} ก. เลิกทำความชั่วหันมาทำความดี. กลับบ้านเก่า {สำ} ก. ตาย เช่น เมื่ออาทิตย์ที่แล้วเขายังมาทำบุญที่วัด วันนี้กลับบ้านเก่าไปเสียแล้ว. กลับไปกลับมา ก. พลิกแพลง, ไม่แน่นอน. กลับมาตายรัง {สำ} ก. ในที่สุดก็ต้องหวนกลับมาอยู่กับครอบครัวตามเดิม {ใช้แก่สามี} เช่น เขาไปไหนไม่รอด ต้องกลับมาตายรัง. กลับลำ {สำ} ก. เปลี่ยนความคิด เช่น เมื่อวานเขาให้สัมภาษณ์ว่าจะไม่ยอมให้มีวันหยุดชดเชย วันนี้กลับลำอนุญาตให้มีตามเดิมแล้ว. กลับหน้ามือเป็นหลังมือ{สำ} ก. เปลี่ยนแปลงหรือทำให้ผิดไปจากเดิมอย่างตรงกันข้าม, พลิกหน้ามือเป็นหลังมือ ก็ว่า. กลับหลังหัน ก. หมุนตัวกลับให้ด้านหลังไปอยู่แทนในตำแหน่งด้านหน้า.

• กลัมพก, กลัมพัก - [กะลำ-] {แบบ} น. ผักบุ้ง เช่น ประเทศที่ตํ่านํ้าลึกล้วนเหล่ากลัมพัก พ่านทอดยอดยาวสล้างสลอน {ม. ร. ๔ มหาพน}. {ป., ส. กลมฺพก}.

• กลัมพร - [กะลำพอน] {แบบ} น. โทษใหญ่, ความฉิบหาย, เช่น มาทำกลัมพรภัย {เสือโค), อันจ่อมกลัมพรภัย {สมุทรโฆษ), ในบทกลอนโดยมากใช้แผลงเป็น กะลำพร กระลำพร หรือ กระลำ ก็มี.

• กลัว - [กฺลัว] ก. รู้สึกไม่อยากประสบสิ่งที่ไม่ดีแก่ตัว เช่น กลัวบาป กลัวถูกติเตียน, รู้สึกหวาดเพราะคาดว่าจะประสบภัย เช่น กลัวเสือ กลัวไฟไหม้. กลัวดอกพิกุลจะร่วง {สำ} ก. อาการที่นิ่งไม่พูด. กลัวน้ำ น. โรคพิษสุนัขบ้า เรียกว่า โรคกลัวนํ้า. {ดู พิษสุนัขบ้า ที่พิษ, พิษ-}. กลัวลาน ก. กลัวจนตั้งสติไม่อยู่.

• กลั้ว - [กฺลั้ว] ก. เอานํ้าหรือของเหลวแต่น้อยเข้าไปสัมผัสพอให้ชุ่มเป็นต้น. กลั้วเกลี้ย ก. คลุกคลี. ว. มีเล็กน้อย, พอมีอยู่บ้าง, จวนหมด, เช่น นํ้ากลั้วเกลี้ยคลอง แกงมีนํ้ากลั้วเกลี้ย: พอเป็นไปได้, พอประทังไปได้, เช่น หากินกลั้วเกลี้ยไปวัน ๆ หนึ่ง. กลั้วคอ ก. ดื่มแต่น้อย พอให้ชุ่มคอ.