ก. มีเสียงดัง เช่น ฟ้าลั่น ไม้ลั่น กระดานลั่น, ทำให้มีเสียงดังหรือทำให้เกิดเสียงดัง เช่น ลงบันได บันไดลั่น บิดตัวจนกระดูกลั่น: ยิง เช่น ลั่นธนู ลั่นปืน: ปริออกแตกออกเป็นทางยาวและมีเสียงดัง เช่น จั่นลั่น แก้วใส่น้ำร้อนลั่น: โดยปริยายหมายถึงมีเสียงดังคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ลือลั่น. ว. มีเสียงดังมาก เช่น หัวเราะลั่น ร้องไห้ลั่น. ลั่นกุญแจ ก. ใส่กุญแจ. ลั่นไก ก. เหนี่ยวไกปืนให้นกสับลงที่แก๊ป,ลั่นนก ก็ว่า. ลั่นฆ้อง ก. ตีฆ้อง. ลั่นดาล ก. ลงสลัก, ขัดกลอน. ลั่นนก ก. ลั่นไก. ลั่นปาก, ลั่นวาจา ก. ให้คำมั่น.