ก. หลุดออกหมดไม่มีเหลือติดอยู่ {ใช้แก่สิ่งที่เป็นเนื้อเยื่อ หรือสิ่งซึ่งห่อหุ้มอยู่} เช่น เงาะล่อน พริกไทยล่อน,หลุดออกเป็นชิ้นเป็นแผ่น เช่น สะเก็ดล่อน สีล่อน, หลุดออกง่ายเมื่อกะเทาะหรือแซะออกเป็นต้น เช่น แป้งขนมเบื้องล่อน. ล่อนแก่น ก. สิ้นเนื้อประดาตัว {ใช้แก่การพนัน} เช่น กินก่อนล่อนแก่น. ล่อนจ้อน ว. ไม่มีอะไรปกปิดร่างกาย, ไม่มีอะไรติดตัว, เช่น เปลือยกายล่อนจ้อน, โดยปริยายหมายความว่า ไม่มีของมีค่าติดตัวเช่น มาแต่ตัวล่อนจ้อน.