ความหมาย

• 
  

  น. ส่วนที่มีลักษณะสูง ๆ ตํ่า ๆ อย่างลูกคลื่นติดต่อสลับกันไปบนพื้นราบ เช่น ลอนฟูก ลอนสังกะสี, เรียกสิ่งอื่นที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ลอนตาล ลอนผม. ลอนทอง ก. ตัดทองคำใบให้เป็นชิ้นเล็ก ๆ เพื่อตีแผ่ทำเป็นทองคำเปลว.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ล่อน - ก. หลุดออกหมดไม่มีเหลือติดอยู่ {ใช้แก่สิ่งที่เป็นเนื้อเยื่อ หรือสิ่งซึ่งห่อหุ้มอยู่} เช่น เงาะล่อน พริกไทยล่อน,หลุดออกเป็นชิ้นเป็นแผ่น เช่น สะเก็ดล่อน สีล่อน, หลุดออกง่ายเมื่อกะเทาะหรือแซะออกเป็นต้น เช่น แป้งขนมเบื้องล่อน. ล่อนแก่น ก. สิ้นเนื้อประดาตัว {ใช้แก่การพนัน} เช่น กินก่อนล่อนแก่น. ล่อนจ้อน ว. ไม่มีอะไรปกปิดร่างกาย, ไม่มีอะไรติดตัว, เช่น เปลือยกายล่อนจ้อน, โดยปริยายหมายความว่า ไม่มีของมีค่าติดตัวเช่น มาแต่ตัวล่อนจ้อน.

• ลอบ ๑ - น. ชื่อเครื่องสานสำหรับดักปลาดักกุ้ง มีหลายชนิด เช่น ลอบนอน ลอบตั้ง ลอบประทุน: {ถิ่น–ปักษ์ใต้} ตาข่ายที่ขึงดักจับนก.

• ลอบ ๒ - ก. แอบทำโดยไม่ให้ผู้อื่นรู้เห็น เช่น ลอบทำร้าย ลอบเข้าไปในหมู่ข้าศึก. ลอบกัด ก. ทำร้ายลับหลัง, ด่าว่าหรือกลั่นแกล้งลับหลังให้เสียหาย. ลอบฟัง ก. ลักฟัง, ดักฟัง, แอบฟัง.

• ลอม - ก. รวมตะล่อมกันขึ้นไปให้เป็นจอม: อาการที่โค้งเข้าหากันเป็นวง เช่น ควายเขาลอม, รอม ก็ว่า. น. เรียกกองฟางกองข้าวเป็นต้นซึ่งมีลักษณะเช่นนั้น ว่า ลอมฟาง ลอมข้าว.

• ล้อม - ก. โอบเป็นวงโดยรอบ, ตีวงเข้าไปโดยรอบ เช่น ล้อมค่าย, กั้นรอบ เช่น ล้อมรั้ว ล้อมคอก, โดยปริยายหมายถึงรุมล้อมเข้ามาเพื่อจะทำร้าย, ล้อมกรอบ ก็ว่า. ล้อมกรอบ ก. รุมล้อมเข้ามาเพื่อจะทำร้าย, ล้อม ก็ว่า. ล้อมวง ก. นั่งหรือยืนเป็นวง เช่น ล้อมวงกินข้าวล้อมวงจับระบำชาวไร่: {โบ} อารักขาเขตพระราชฐานหรือบริเวณรอบสถานที่ที่ประทับนอกพระนคร ทั้งการเสด็จโดยสถลมารคและชลมารค, รักษาความสงบเรียบร้อยระหว่างพระเจ้าแผ่นดินทรงพระประชวร หรือ พระรัชทายาทก่อนเสด็จขึ้นครองราชสมบัติ โดยจัดเจ้าหน้าที่ล้อมที่ประทับเป็นชั้น ๆ. ล้อมวัง น. ชื่อช้างศึกพวกหนึ่ง มีหน้าที่ทำลายค่ายข้าศึก, ช้างพังคา ก็เรียก.