[กฺล้อง] น. วัตถุลักษณะยาวกลวงตลอด, เรียกของใช้บางอย่างที่มีลักษณะเช่นนั้น เช่น กล้องเป่าแล่น กล้องส่อง: เครื่องที่มีรูปร่างต่าง ๆ ประกอบด้วยเลนส์สำหรับถ่ายภาพหรือขยายภาพ เช่น กล้องถ่ายรูป กล้องจุลทรรศน์: {ถิ่น–ปักษ์ใต้} หลอด เช่น กล้องเกียง ว่า หลอดตะเกียง. กล้องจุลทรรศน์ น. กล้องขยายดูของเล็กให้เห็นเป็นของใหญ่. {อ. microscope}.กล้องตาเรือ น. กล้องปริทรรศน์. กล้องตุด {ถิ่น–ปักษ์ใต้} น. กล้องไม้ซาง. กล้องโทรทรรศน์ น. กล้องสำหรับส่องดูของไกลให้เห็นใกล้, กล้องส่องทางไกล ก็เรียก. {อ. telescope}.กล้องปริทรรศน์ [ปะริทัด] น. กล้องชนิดหนึ่งที่ใช้มองดูสิ่งต่าง ๆ ซึ่งมีที่กำบังขวางกั้น หรือใช้มองดูสิ่งต่าง ๆ ที่อยู่เหนือระดับสายตาผู้มองได้โดยรอบ เช่น กล้องเรือดำน้ำ, กล้องตาเรือก็เรียก. {อ. periscope}. กล้องระดับ น. กล้องสำรวจชนิดหนึ่ง เป็นเครื่องวัดระดับชนิดฟองนํ้าที่ใช้ประกอบกับกล้องส่องเพื่อใช้หาระดับสูงตํ่าของพื้นที่. กล้องวัดมุม น. กล้องสำรวจชนิดหนึ่ง สำหรับวัดมุมแนวนอนและแนวยืนได้ในขณะเดียวกัน ไม่ว่าที่หมายเล็งจะอยู่บนพื้นดินหรือในท้องฟ้าก็ตาม ประกอบด้วยจานองศาแนวนอนกับแนวยืนเพื่อใช้วัดมุม. {อ. theodolite}. กล้องสนาม น. กล้องส่องทางไกล มี ๒ ตา. กล้องสลัด น. กล้องที่ใช้ใส่อาวุธซัดไป. {พิชัยสงคราม}: กล้องส่องทางไกลมีตาเดียว. กล้องส่องทางไกล น.กล้องโทรทรรศน์, กล้องสำหรับส่องดูของไกลให้เห็นใกล้. กล้องสำรวจ น. กล้องที่ใช้ในงานรังวัดและสำรวจทำแผนที่ มีหลายชนิด เช่น กล้องระดับ กล้องวัดมุม กล้องถ่ายรูปทางอากาศ.