กลับ
คำว่า
ลปนะ
ความหมาย
[ละปะนะ] น. การพูด, การบ่นพึมพำ: ปาก. {ป., ส.}.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
ลพ
- น. การตัด, การเกี่ยว: ส่วนที่ตัดออก, ท่อน, ชิ้น: หยาดนํ้า. {ป., ส. ลว}.
ลพุช, ลาพุช
- [ละพุด, ลาพุด] น. มะหาด. {ป.}.
ล่ม
- ก. กิริยาที่ทรงตัวไม่อยู่ เอียงจนตะแคง คว่ำ หรือจมเช่น เรือล่ม เกวียนล่ม, ทำให้ตะแคง คว่ำ หรือจม เช่น ล่มเรือ: ได้รับความเสียหายมากเพราะน้ำท่วมหรือพายุพัดเป็นต้น เช่น นาล่ม สวนล่ม โป๊ะล่ม: ไม่สำเร็จ,ไม่รอดฝั่ง, เช่น โครงการล่ม. ล่มจม ก. สิ้นเนื้อประดาตัว เช่น ค้าขายขาดทุนจนล่มจม, ย่อยยับ, ฉิบหาย, เช่น บ้านเมืองล่มจม. ล่มฟ้า ว. มีอำนาจเหนือฟ้าเหนือเทวดา. ล่มสลาย ก. สูญเสียสภาพเดิมแล้วสลายไป เช่น อาณาจักรโบราณล่มสลายไปหลายอาณาจักรแล้ว. ล่มหัวจมท้าย ก. ร่วมโชคชะตาเดียวกัน เช่น สามีภรรยาต้องล่มหัวจมท้ายด้วยกัน.
ล้ม
- ก. กิริยาที่ตั้งอยู่แล้วเอนลงหรือทอดลงถึงพื้นหรือทลายลง เช่น ต้นไม้ล้ม ล้มตัวลงนอน ตึกล้ม, ทำให้มีอาการเช่นนั้น เช่น ล้มจอมปลวก ถูกผลักล้มลง, ตั้งอยู่ไม่ได้ เช่น กิจการล้ม ธนาคารล้ม โรงเรียนล้ม: ฆ่า เช่น ล้มวัว ล้มควาย, ตาย เช่น ช้างล้ม, ตัดโค่น เช่น ล้มกอไผ่: สมยอมหรือทำให้สมยอมกันในทางที่ไม่สุจริต เช่น ล้มคดี ล้มมวย. ว. ที่ตั้งอยู่แล้วเอนลงหรือทอดลงถึงพื้นหรือทลายลง เช่น ไม้ล้มข้ามได้ คนล้มอย่าข้าม: ที่สมยอมกันในทางไม่สุจริต เช่น มวยล้ม. ล้มกระดาน ก. อาการที่ฝ่ายซึ่งเห็นว่าตนกำลังจะแพ้ในการเล่นหมากรุก จึงพาลคว่ำกระดานเลิกเล่นกันโดยแกล้งปัดตัวหมากรุกบนกระดานให้กระจัดกระจายหรือเทตัวหมากรุกบนกระดานเป็นต้น, โดยปริยายหมายถึงการที่ฝ่ายมีอำนาจล้มเลิกการประชุมหรือกิจการใด ๆ เสียกลางคัน เช่น ประธานคุมเสียงสมาชิกไม่อยู่เลยล้มกระดานด้วยการเลิกประชุม, คว่ำกระดาน ก็ว่า. ล้มกลิ้งล้มหงาย ก. ล้มแล้วกลิ้งพลิกไปพลิกมา เช่น ตกกระไดล้มกลิ้งล้มหงายลงมา. ล้มคว่ำ ก. ล้มเอาหน้าลง.ล้มคว่ำคะมำหงาย ก. ล้มกลิ้งหลายทอด เช่น ถูกม้าเตะล้มคว่ำคะมำหงาย. ล้มคะมำ ก. ล้มหัวพุ่งไปเพราะสะดุด. ล้มเค้า ก. เล่นการพนันบางอย่าง เช่น ถั่วโป โดยวิธีแทงเท่าจำนวนเค้าที่เจ้ามือมีอยู่ที่หน้าตักถ้าแทงถูกเจ้ามือก็หมดเค้า เรียกว่า แทงล้มเค้า. ล้มช้าง ก. ฆ่าช้าง: โค่นคนที่มีอำนาจมีอิทธิพลลงได้. ล้มตะเข็บ ก. เย็บทับตะเข็บอีกครั้งหนึ่งหรือสอยให้ตะเข็บราบลง. ล้มตึง ก. ล้มหงายหลังกระแทกพื้น. ล้มโต๊ะ ก. กินแล้วหาเรื่องไม่จ่ายทรัพย์. ล้มทั้งยืน ก. ล้มขณะที่ยืนอยู่ เช่น ถูกเตะล้มทั้งยืน เป็นลมล้มทั้งยืน, โดยปริยายหมายถึงอาการที่สิ้นเนื้อประดาตัวหรือผิดหวังอย่างรุนแรงโดยไม่เคยคาดคิดมาก่อน, สูญเสียสิ่งที่รักหรือปรารถนาอย่างยิ่งในทันทีทันใดโดยไม่เคยคาดคิดมาก่อน เช่น พอรู้ว่าลูกถูกรถทับตายเลยเสียใจแทบล้มทั้งยืน.ล้มทับ ก. ฉวยโอกาสให้ผู้อื่นจ่ายค่าอาหารแทนตนหรือพวกของตน. ล้มฝา ก. ทำปลายฝาเรือนทรงไทยให้สอบขึ้น. ล้มมวย {สำ } ก. สมยอมหรือทำให้สมยอมกันในทางที่ไม่สุจริต. ล้มไม่ลง ก. อาการที่ถูกฝ่ายตรงข้ามเตะซ้ายเตะขวาเลี้ยงไว้ไม่ให้ล้ม เช่น นายแดงถูกเตะล้มไม่ลง: หักล้างหรือโค่นผู้อื่นไม่สำเร็จ,โดยปริยายหมายความว่า พยายามรักษาสถานภาพไว้ไม่ให้ซวดเซ เช่น ธนาคารล้มไม่ลง เพราะถ้าล้มประชาชนจะเดือดร้อน. ล้มละลาย ก. สิ้นเนื้อประดาตัว, หมดทรัพย์สมบัติของตัว. ล้มลุก น. พืชที่มีอายุชั่วคราว เช่น พริก มะเขือ ถั่ว ข้าวโพด เรียกว่า พืชล้มลุก: เรียกตุ๊กตาชนิดหนึ่งเมื่อผลักล้มลงแล้วลุกขึ้นเอง ว่า ตุ๊กตาล้มลุก. ล้มลุกคลุกคลาน ก. หกล้มหกลุก เช่น ฝนตกหนักถนนเป็นโคลน เขาต้องวิ่งหนีฝนล้มลุกคลุกคลานไปตลอดทาง สะดุดตอไม้ล้มลุกคลุกคลาน, โดยปริยายหมายความว่า ซวดเซ, ไม่มั่นคง, ตั้งตัวไม่ติด, เช่น ชีวิตของเขาต้องล้มลุกคลุกคลานอยู่ตลอดเวลา เขาล้มลุกคลุกคลานมาหลายปีกว่าจะตั้งตัวได้. ล้มเลิก ก. เลิก เช่น ล้มเลิกกิจการ, ยกเลิก เช่น ล้มเลิกสัญญา, เลิกดำเนินกิจการ, ไม่ทำต่อไป, เช่น ล้มเลิกโครงการ, เลิกล้ม ก็ว่า. ล้มหมอนนอนเสื่อ ก. ป่วยจนต้องนอนรักษาตัว เช่น เขาล้มหมอนนอนเสื่อเสียหลายวัน. ล้มหายตายจาก ก. ตายจากไปแล้ว, หายหน้าไปนานจนทำให้คิดว่าตายไปแล้ว.
ลม ๑
- น. ธาตุอย่างหนึ่งในธาตุทั้ง ๔ ของร่างกาย คือ ดิน นํ้า ไฟ ลม, ถ้าลมในร่างกายแปรปรวนไม่ปรกติจะทำให้เกิดอาการต่าง ๆ ได้ เช่น เป็นลม: ลมหายใจ เช่น หมดลม สิ้นลม หมายความว่า ตาย: อากาศที่เคลื่อนที่: ชื่อโรคชนิดหนึ่ง มีอาการหลายอย่าง เช่น วิงเวียน หน้ามืด คลื่นเหียน, ถ้าอาการรุนแรงอาจถึงแก่สิ้นสติหรือตายได้ เช่น เขาเป็นลมแน่นิ่งไป. ลม ๆ ว. ไม่เป็นแก่น, ไม่เป็นสาระ: อาการเป็นไปแห่งจิตในขณะหนึ่ง ๆ บางทีก็ดี บางทีก็ร้าย. ลมกรด น. กระแสลมแรงจัดในบรรยากาศชั้นบนในระดับสูงตั้งแต่ ๑๐,๐๐๐-๑๕,๐๐๐เมตร มีลักษณะเป็นลำคล้ายท่อรูปรีขนาดใหญ่, โดยปริยายหมายความว่า เร็วมาก เช่น นักวิ่งลมกรด. ลมกระโชกน. ลมแรงที่เกิดในทันทีทันใดชั่วขณะหนึ่ง, ลมที่พัดแรงเป็นพัก ๆ. ลมโกรก น. ลมที่พัดอยู่เรื่อย ๆ. ลมขึ้น ก. อาการที่ลมดันออกจากภายในร่างกาย ทำให้หาวเรอหรือให้เกิดอาการวิงเวียน หน้ามืด และอาเจียน ในกรณีหลังนี้บางทีก็เรียกว่า ลมขึ้นเบื้องสูง. ลมค้า น.ลมซึ่งพัดออกจากบริเวณความกดอากาศสูงกึ่งโซนร้อนไปยังบริเวณความกดอากาศตํ่าที่เส้นศูนย์สูตร ในซีกโลกเหนือจะพัดมาจากทิศตะวันออกเฉียงเหนือ ส่วนในซีกโลกใต้จะพัดมาจากทิศตะวันออกเฉียงใต้. {อ. tradewind}. ลมงวง, ลมงวงช้าง น. ลมชนิดหนึ่ง เมื่อเริ่มเกิดเมฆจะม้วนตัวเป็นรูปกรวยหรืองวงยื่นออกมาจากฐานเมฆ มีลักษณะคล้ายงวงช้าง ถ้ามีกำลังแรงมาก ลำนี้จะยาวลงมามาก. {อ. tornado}. ลมจับ ก. มีอาการวิงเวียนหน้ามืด บางคราวถึงกับหมดสติ, เป็นลม หรือ เป็นลมเป็นแล้ง ก็ว่า. ลมเฉื่อย น. ลมที่พัดเรื่อย ๆ, ลมที่พัดช้า ๆ. ลมชวย น. ลมที่พัดอ่อน ๆ, ลมที่พัดเรื่อย ๆ. ลมชาย น. ลมโชย. ลมโชย น. ลมที่พัดอ่อน ๆ, ลมชาย ก็ว่า. ลมแดกขึ้น ก. อาการที่ลมในท้องดันขึ้นมา. ลมแดง น. ลมพายุที่พัดแรงจัดท้องฟ้ามีสีแดง. ลมแดด ว. อาการที่เป็นลมเพราะโดนแดดจัด.ลมตก น. กระแสลมพัดอ่อน ๆ {มักพัดในเวลาเย็น} เช่น แดดร่มลมตก. ลมตะกัง น. ชื่อโรคลมชนิดหนึ่ง ตามตำราแพทย์แผนโบราณว่าทำให้มีอาการปวดหัวเวลาเช้า ๆ ปวดกระบอกตา เมื่อเห็นแดดจะลืมตาไม่ขึ้น, ลมปะกัง ก็ว่า. ลมตะเภา น. ลมชนิดหนึ่งพัดมาจากทิศใต้ไปทางทิศเหนือในกลางฤดูร้อน. ลมตีขึ้น ก. อาการที่ลมในท้องตีขึ้นมา. ลมตึง น. ลมกระโชกแรง. ลมทวนลมค้า น. ลมชั้นบนที่อยู่เหนือลมค้าในเขตร้อนและพัดสวนทางกับลมค้า. {อ. anti trade wind}. ลมทะเล น. ลมที่พัดจากทะเลเข้าหาฝั่งในเวลากลางวัน เนื่องจากเวลากลางวันพื้นดินร้อนกว่าพื้นนํ้า ทำให้อากาศที่อยู่เหนือพื้นดินลอยตัวสูงขึ้น อากาศจากทะเลซึ่งอยู่ในบริเวณใกล้เคียงจึงเข้ามาแทนที่. ลมบก น. ลมที่พัดออกจากฝั่งไปสู่ทะเลในเวลากลางคืน เนื่องจากอุณหภูมของนํ้าทะเลอุ่นกว่าอุณหภูมิของพื้นดินที่อยู่ใกล้เคียงอากาศเหนือผิวนํ้าจะลอยตัวสูงขึ้น อากาศจากพื้นดินจึงพัดเข้าไปแทนที่. ลมบน น. กระแสลมเบื้องบน เช่น ว่าวติดลมบน.ลมบ้าหมู ๑ น. ลมหมุนที่เกิดในบริเวณแคบ ๆ มีความรุนแรงไม่มากนัก มักหอบเอาของเป็นวงขึ้นไปในอากาศ. ลมบ้าหมู ๒ น. อาการหมดสติเป็นครั้งคราว และมักมีอาการชักเกร็ง นํ้าลายเป็นฟอง มือเท้ากำ เป็นผลเนื่องจากสมองทำงานผิดปรกติ. ลมเบ่ง ก. อาการที่อยากเบ่งขณะที่มดลูกหดตัวและตำแหน่งของทารกอยู่ต่ำมากพร้อมที่จะคลอดออกมา. ลมปราณ น. ลมหายใจ เช่น ทำงานเหน็ดเหนื่อยแทบจะสิ้นลมปราณ: วิธีกำหนดดูความคล่องของลมหายใจเข้าออกว่าฤกษ์ดีหรือฤกษ์ร้าย เรียกว่า จับลมปราณ. ลมปะกัง น. ลมตะกัง. ลมปาก น. ถ้อยคำที่กล่าว เช่น อย่าสัญญาเพียงลมปาก, คำพูดที่จูงใจให้เห็นคล้อยตาม เช่น หลงลมปากจึงตามเขาไป. ลมพัดชายเขา น. ชื่อเพลงไทย อัตรา ๒ ชั้น หน้าทับปรบไก่: ชื่อเพลงไทยประเภทเพลงเถา: ชื่อเพลงไทยประเภทเพลงตับ.ลมพัดหลวง น. ลมตะโก้. {ดูตะโก้ ๒}. ลมพัทธยา น. ลมที่พัดจากทิศตะวันตกเฉียงใต้ไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือในต้นฤดูฝน.ลมพายุ น. พายุ. ลมพิษ น. ผื่นคันเป็นพิษเห่อขึ้นตามผิวหนัง. ลมเพลมพัด น. อาการที่เจ็บป่วยโดยไม่รู้สาเหตุ มักเข้าใจกันว่าถูกกระทำ. ลมมรสุม น. {ภูมิ} ลมที่เกิดขึ้นเนื่องจากความแตกต่างระหว่างอุณหภูมิของพื้นดินกับพื้นน้ำ ในฤดูหนาวอุณหภูมิของพื้นดินเย็นกว่าอุณหภูมิของน้ำในมหาสมุทรที่อยู่ใกล้เคียง อากาศเหนือพื้นน้ำจะลอยตัวสูงขึ้น อากาศจากพื้นดินจึงพัดเข้าไปแทนที่ทำ ให้เกิดเป็นลมพัดออกจากทวีป ส่วนในฤดูร้อนอุณหภูมิของพื้นดินร้อนกว่าน้ำในมหาสมุทรจึงทำให้เกิดลมพัดไปในทิศทางตรงกันข้าม, พายุใหญ่ที่มีลมแรงและมีฝนตกหนัก. ลมไม่ดี ก. ใจคอหงุดหงิดไม่เป็นปรกติ. ลมร้อน น. ลมที่นำความร้อนมาด้วย. ลมล่อง น. ลมที่พัดมาตามลำนํ้า. ลม ๆ แล้ง ๆ ว. เลื่อนลอยเปล่า ๆ, ไม่มีผล, เช่น ฝันลม ๆ แล้ง ๆ ว่าจะถูกสลากกินแบ่ง. ลมว่าว น. ลมที่พัดจากทิศเหนือไปทิศใต้ตอนต้นฤดูหนาว, ลมเล่นว่าวเดี๋ยวนี้คือลมตะเภาซึ่งพัดจากทิศใต้ไปทิศเหนือในกลางฤดูร้อน. ลมสลาตัน น. ลมทะเลที่พัดจากทิศตะวันตกเฉียงใต้ไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือในปลายฤดูฝน. ลมสว้าน [-สะว่าน] ก. ลมแดกขึ้นอันเป็นอาการของไข้หนักจวนจะสิ้นใจ. ลมเสีย ก. ใจคอขุ่นมัวหรือรู้สึกโกรธ. ลมใส่ {ปาก} ว. อาการที่รู้สึกว่าจะเป็นลมเนื่องจากตกใจหรือผิดหวังเป็นต้น เช่น เห็นผลสอบแล้วลมใส่. ลมหนาว น. ลมที่นำความหนาวเย็นมาด้วย. ลมหวน น. ลมที่พัดกลับไปกลับมาขณะฝนตก. ลมหอบ น.ลมพายุที่พัดหอบเอาสิ่งต่าง ๆ ลอยไปได้ไกล ๆ. ลมหายใจ น.ลมที่ปอดสูบเข้าออกทางจมูกหรือทางปาก.