ก. ไม่อยู่นิ่ง, อยู่ไม่เป็นสุข, มักใช้ประกอบคำอื่นว่ าลนลาน ลุกลน ลุกลี้ลุกลน. ว. อาการที่รีบร้อนจนสับสนไม่เป็นระเบียบ เช่น ทำอะไรลนไปหมด พูดลนจนฟังไม่รู้เรื่อง. ลนลาน ว. อาการที่กลัว ตกใจ หรือ รีบร้อนเป็นต้นจนทำอะไรไม่ถูก เช่น ไฟไหม้ข้างบ้าน เขาวิ่งหนีไฟลนลานเลยไม่ได้หยิบอะไรมา.