[กฺรง] น. สิ่งที่ทำเป็นซี่ ๆ ล้อมรอบสำหรับขังนกเป็นต้น ตั้งอยู่กับที่หรือยกไปได้: ในบทกลอนใช้หมายความว่า เปล ก็มี เช่น ถนอมในพระกรงทอง {เห่กล่อม}. {เทียบ ม. กุรง: ข. ทฺรุง}.กรงทอง {ราชา} น. เรียกกรงที่ใช้กั้น พระราชพิธีลงสรงเจ้าฟ้า ว่า พระกรงทอง. {พระราชพิธีลงสรงเจ้าฟ้ามหาวชิรุณหิศ}. กรงเล็บ น. กลุ่มเล็บของแมวหรือนกเป็นต้นเมื่อขยุ้มเหยื่อ มีเค้าคล้ายกรง.