ก. รวบเอายึดเอาโดยพลการหรือโดยอำนาจกฎหมายเป็นต้น. ริบทรัพย์ ก. ยึดเอาทรัพย์มาเป็นของแผ่นดิน เช่น ถูกริบทรัพย์โดยคำสั่งศาล. ริบทรัพย์สิน {กฎ} น. โทษทางอาญาประเภทหนึ่งที่บังคับเอาทรัพย์สินมาจากเจ้าของหรือผู้ครอบครอง ทรัพย์สินที่ถูกริบจะตกเป็นของแผ่นดิน หรือศาลอาจสั่งให้ทำให้ทรัพย์สินนั้นใช้ไม่ได้ หรือทำลายทรัพย์สินนั้นเสียก็ได้. ริบราชบาต, ริบราชบาทว์ [-ราดชะบาด] {โบ} ก. ยึดทรัพย์สมบัติข้าทาสบริวารทั้งหมดในครอบครองของผู้ต้องโทษถูกริบให้ตกเป็นของหลวง.