[กฺลม] ว. มีสัณฐานโดยรอบไม่เป็นเหลี่ยม, ถ้าเหมือนลูกหิน เรียกว่า ลูกกลม, ถ้าเหมือนเส้นที่ลากเป็นวงมาจดกัน โดยมีเส้นรัศมียาวเท่ากัน เรียกว่า วงกลม, ถ้าเหมือนสตางค์ เรียกว่ากลมแบน, ถ้าเหมือนกระบอกไม้ไผ่ เรียกว่า กลมยาว, ถ้าเหมือนไข่ไก่ แต่หัวและท้ายเท่ากัน เรียกว่า กลมรี: {ปาก} อ้วน เช่น เขามีสุขภาพดีขึ้นจนดูกลมไปทั้งตัว: {โบ กลอน} เรียบร้อยดี เช่น ใจพระลออยู่บมิกลม {ลอ}: กลิ้งกลอกเต็มตัว เช่น คนกลมดั่งน้ำกลอกใบบัว: ลักษณนามเรียกจำนวนเหล้าบางประเภทที่บรรจุในขวดกลม เช่น เหล้ากลมหนึ่ง เหล้า ๒ กลม.กลมกล่อม [-กฺล่อม] ว. ที่เข้ากันพอดี {ใช้แก่รสหรือเสียง}. กลมกลึง [-กฺลึง] ว. งามพอเหมาะ. กลมกลืน [-กฺลืน] ก. เข้ากันได้ดี, ไม่ขัดแย้งกัน. กลมกลืนกลอน [-กฺลอน] น. ชื่อเพลงยาวกลอักษร ตัวอย่างว่า แสนเสียดายหายห่างโอ้ แสนเสียดายกรายนาฏช่าง แสนเสียดายงอนงามเจ้า ให้อ่านว่า แสนเสียดายหายห่างโอ้ห่างหาย แสนเสียดายกรายนาฏช่างนาฏกราย แสนเสียดายงอนงามเจ้างามงอน {จารึกวัดโพธิ์}. กลมเกลียว [-เกฺลียว] ว. ที่เข้ากันได้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน. กลมดิก ว. กลมทีเดียว, กลิ้งไปได้รอบตัว, โดยปริยายหมายความว่ากลิ้งกลอก. กลมเป็นลูกมะนาว, กลิ้งเป็นลูกมะนาว {สำ} ว. หลบหลีกไปได้คล่องจนจับไม่ติด {มักใช้ในทางไม่ดี}.