น. ส่วนของต้นไม้ ตามปรกติอยู่ในดิน มีหน้าที่ดูดอาหารเลี้ยงลำต้น, โดยปริยายเรียกสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น รากผม รากฟัน: เรียกฐานที่อยู่ใต้ดินทำหน้าที่รองรับอาคาร ว่า รากตึก หรือ ฐานราก: ต้นเดิม, เค้าเดิม, เช่น รากศัพท์. รากแก้ว น. รากเดิม, รากแรกที่่เป็นรากหลักของพืช มักจะหยั่งลึกลงไปในดินและมีรากแขนงซึ่งมีขนาดเล็กกว่า.รากขวัญ {ราชา} น. กระดูกไหปลาร้า เรียกว่า พระรากขวัญ. รากแขนง น. รากที่แยกออกจากรากแก้ว. รากแขวน น. รากที่แตกออกจากโคนต้นมะพร้าวหรือตาลเป็นต้น เฉพาะรากที่ปลายยังไม่ถึงดิน. รากค้ำ น. รากของพืชบางชนิดที่งอกจากบริเวณเหนือโคนลำต้น เช่น โกงกางข้าวโพด เตย ทำหน้าที่ค้ำพยุงลำต้น. รากฐาน น. หลักสำคัญอันเป็นพื้นฐานรองรับ, ส่วนที่เป็นพื้นรองรับสำหรับพัฒนาต่อไป, เช่น วางรากฐานการศึกษา วิชาคณิตศาสตร์เป็นรากฐานของวิชาวิทยาศาสตร์: พื้นเพ เช่น มีรากฐานมาจากไหน. รากดิน ดู ไส้เดือน ๑. รากฝอย น. รากขนาดเล็กจำนวนมากที่ออกจากโคนต้นและแผ่กระจาย พบในพืชที่ไม่มีรากแก้ว เช่น ข้าว หญ้า หอม. รากฟัน น. ส่วนของฟันที่ฝังอยู่ในกระดูกที่เป็นเบ้าของฟัน. รากศัพท์ น. รากเดิมของคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เรียกว่า ธาตุ เช่น กรรมการมีรากศัพท์มาจาก กรฺ ธาตุ. รากเหง้า น. ต้นเหตุ เช่น โลภ โกรธ หลง เป็นรากเหง้าของความชั่วทั้งปวง: เหง้า, ลำต้นที่อยู่ในดินของพืชบางชนิด เช่น กล้วย บอน ขิง ข่า. รากอากาศ น. รากที่แตกออกจากต้นหรือกิ่งเหนือดิน เช่น กล้วยไม้.