กลับ
คำว่า
รังแต่
ความหมาย
สัน. มีแต่, ล้วนแต่, เป็นที่, {มักใช้ในทางไม่ดี} เช่น รังแต่คนจะนินทา รังแต่เขาจะหัวเราะเยาะ.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
รังไก่
- ดู ฉก ๒.
รังกับ
- ดู ฉก ๒.
รังค์
- น. รงค์. {ป., ส.}.
รังควาน
- ก. รบกวนทำให้รำคาญหรือเดือดร้อน เช่น คนพาลชอบรังควานคนอื่น. น. ผีที่ประจำช้างป่า, ผีตายร้ายที่สิงอยู่ในกายคนได้.
รังคัดรังแค, รังแครั
- ก. ตั้งข้อรังเกียจ เช่น ต่างฝ่ายต่างก็คอยแต่จะรังคัดรังแคกัน ลูกคนละแม่มักจะรังแครังคัดกัน.