[กฺริดตะ-, กฺริดติ-] น. เสน่ห์, อาถรรพณ์, เช่น มนตร์กฤตยานั้นซั้น เสื่อมสิ้นทุกอัน {โลกนิติ), หาแม่มดถ้วนหน้า หมู่แก้ กฤติยา {ลอ}.