ความหมาย

• 
  

  น. ชื่อพระเครื่องชนิดหนึ่งของลำพูน เรียกว่า พระรอด.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• รอน - {โบ} ก. ตัดหรือฟันให้เป็นท่อน ๆ เช่น รอนฟืน, ทำให้ลดลงหรือให้สั้นลง เช่น รอนกำลัง, ทอน ก็ว่า. รอน ๆว. อ่อนแสง {ใช้แก่พระอาทิตย์เวลาใกล้คํ่า} เช่น แสงตะวันรอน ๆ, อาการที่ใกล้จะขาดหรือสิ้นสุดลงในความว่า ใจจะขาดอยู่รอน ๆ. รอนแรม ก. เดินทางค้างคืนเป็นระยะ ๆ. รอนสิทธิ {กฎ} ก. รบกวนขอขัดสิทธิของบุคคลในอันที่จะครองหรือใช้ทรัพย์สินโดยปรกติสุข.

• ร่อน - ก. อาการของสิ่งมีลักษณะแบนเลื่อนลอยไปหรือมาในอากาศ, ทำให้สิ่งแบน ๆ เคลื่อนไปในอากาศหรือบนผิวนำ เช่น ร่อนรูป ร่อนกระเบื้องไปบนผิวน้ำ: กางปีกแผ่ถาไปมาหรือถาลง เช่น นกร่อน เครื่องบินร่อนลง: แยกเอาของละเอียดออกจากของหยาบ โดยใช้เครื่องแยกมีแร่งเป็นต้นแกว่งยักไปย้ายมา ให้ของที่ละเอียดหลุดลงไป เช่น ร่อนข้าว, แกว่งวนเวียนไปรอบตัว เช่น ร่อนดาบ: เอาคมมีดถูวนเบา ๆ ที่หินในคำว่าร่อนมีด. ร่อนร่อน ว. ง่าย ๆ เช่น หากินร่อนร่อน. ร่อนรับร่อนเร่ ว. เตร็ดเตร่ไปมา. ร่อนเร่ ก. ไปไม่เป็นตำแหน่งแห่งที่ เช่น เขาร่อนเร่ค้าขาย ร่อนเร่ไปในกลางทะเลทราย, เร่ร่อน หรือเร่ร่าย ก็ว่า. ว. ที่อยู่ไม่เป็นตำแหน่งแห่งที่ เช่น คนร่อนเร่, เร่ร่อน หรือ เร่ร่าย ก็ว่า.

• ร้อน - ว. มีความรู้สึกตามผิวหนังเหมือนถูกไฟเป็นต้น, ตรงข้ามกับ เย็น: กระวนกระวาย เช่น ร้อนใจ: รีบเร่ง, ช้าอยู่ไม่ได้. ร้อนใจ, ร้อนอกร้อนใจ ก. เดือดร้อนใจ, กระวนกระวายใจ. ร้อนตัว ก. กลัวว่าโทษหรือความเดือดร้อนจะมาถึงตัว. ร้อนที่ {ปาก} ก. มีเหตุหรือมีเรื่องเดือดร้อนทำให้อยู่ติดที่ไม่ได้. ร้อนผ้าเหลือง{ปาก} ก. อยากสึก {ใช้แก่ภิกษุสามเณร}. ร้อนรน ก. แสดงอาการกระวนกระวาย, ทุรนทุราย. ร้อนรุ่ม ก. กลัดกลุ้มด้วยร้อนใจ, รุ่มร้อน ก็ว่า. ร้อนวิชา {สำ} ก. เกิดความเร่าร้อนเนื่องจากคาถาอาคมจนอยู่ไม่เป็นปรกติ: เร่าร้อนอยากจะแสดงวิชาความรู้พิเศษหรือคาถาอาคมจนผิดปรกติวิสัย. ร้อน ๆ หนาว ๆ ก. ครั่นเนื้อครั่นตัว, มีอาการคล้ายจะเป็นไข้เพราะเดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาว, โดยปริยายหมายความว่า มีความเร่าร้อนใจกลัวว่าจะถูกลงโทษหรือถูกตำหนิเป็นต้น, สะบัดร้อนสะบัดหนาว หรือ หนาว ๆ ร้อน ๆ ก็ว่า. ร้อนหู ก. เดือดร้อนเพราะได้ยินได้ฟังเรื่องราวที่ทำให้ไม่สบายใจ.ร้อนอาสน์ {สำ} ก. มีเหตุหรือมีเรื่องเดือดร้อนทำให้อยู่เฉยไม่ได้.

• ร่อนทอง - น. ชื่อว่านชนิดหนึ่ง ใช้ทำยาได้. {พจน. ๒๔๙๓}.

• รอบ - น. การบรรจบถึงกัน, การเวียนไปบรรจบถึงกัน: ช่วง เช่น ภาพยนตร์รอบเช้า รอบบ่าย, วาระ เช่น รอบสุดท้าย รอบชิงชนะเลิศ: ลักษณนามเรียกลักษณะที่มาบรรจบกันเป็นต้น เช่น รอบหนึ่ง ๒ รอบ. บ. อาการที่เวียนมาบรรจบกัน เช่น วงสายสิญจน์รอบบ้านเดินรอบตลาด. รอบคอบ ว. ทั่ว, ถ้วนถี่, เช่น พิจารณาอย่างรอบคอบ, ระวังเหตุการณ์ข้างหน้าข้างหลังเสมอ,ไม่เผอเรอ, เช่น ดูแลให้รอบคอบ. รอบจัด {ปาก} ว. มีเล่ห์เหลี่ยมมาก, มีประสบการณ์มาก, เจนจัด {ใช้ในทางไม่ดี}. รอบเดือน {ปาก} น. ระดู. รอบตัว ว. ทั่ว ๆ ไป เช่น ความรู้รอบตัว. รอบรู้ ก. รู้หลายอย่าง, รู้กว้างขวาง, เช่น เขารอบรู้ในเรื่องกฎหมาย.