ความหมาย

• 
  

  ว. อาการหนักจวนตาย เช่น อยู่ในอาการร่อแร่.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• รอก - น. เครื่องผ่อนแรงรูปคล้ายล้อ มีแกนหมุนได้รอบตัว ที่ขอบเป็นร่องสำหรับให้เส้นเชือกหรือเส้นลวดเดินได้สะดวก ใช้สำหรับยก ลาก หรือดึงของหนักให้เบาแรงและสะดวกคล่องขึ้น.

• ร่อง - น. รอยลึกเป็นช่องทางไปตามยาว, สันดินระหว่างท้องร่องสำหรับเพาะปลูก เช่น ร่องผัก ร่องมัน. ร่องตีนช้าง น. ส่วนล่างของฝาเรือนทรงไทย อยู่ระหว่างธรณีประตูหรือธรณีหน้าต่างกับพื้น มีลักษณะเป็นช่อง ๆ กรุด้วยแผ่นไม้กระดาน. ร่องนำ น. ทางนํ้าลึกที่เรือเดินได้. ร่องมด น. สีขาวหรือดำเป็นขีดยาวตามท้องสัตว์แต่คางตลอดก้น, รอยเป็นทางยาวบนเขาสัตว์จำพวกกวาง. ร่องรอย น. เค้าเงื่อนหรือเบาะแสที่ปรากฏเป็นแนวบอกให้รู้. ร่องส่วย {ถิ่น–อีสาน} ก. หย่ง.

• ร้อง - ก. เปล่งเสียงดัง, โดยปริยายหมายถึงออกเสียงดังเช่นนั้น เช่น ฟ้าร้อง จักจั่นร้อง, {ปาก} ใช้หมายความว่าร้องเพลง ร้องไห้ ก็มี แล้วแต่คำแวดล้อมบ่งให้รู้ เช่น เพลงนี้ร้องเป็นไหม อย่าร้องให้เสียนำตาเลย. ร้องกระจองอแง ก. อาการที่เด็กหลาย ๆ คนร้องไห้พร้อม ๆ กัน. ร้องขอ ก. ขอเป็นทางการ. ร้องงอแง ก.ร้องอ้อน {ใช้แก่เด็กเล็ก ๆ}. ร้องฎีกา ก. ทูลเกล้าฯ ถวายฎีการ้องทุกข์. ร้องทุกข์ ก. บอกความทุกข์เพื่อขอให้ช่วยเหลือ. ร้องบอก ก. เปล่งเสียงบอกให้รู้. ร้องเพลง ก. ขับลำเป็นทำนองต่าง บางที่ก็ใช้ว่าร้องคำเดียว. ร้องโยนยาว ก. ออกเสียงร้องบอกลาก ๆ ช้า ๆ และยาวอย่างพวกฝีพายเรือพระที่นั่งบอกจังหวะ.ร้องระเบ็งเซ็งแซ่ ก. ร้องดังอื้ออึงแซ่ไปหมด. ร้องเรียก ก. เปล่งเสียงเรียกเพื่อให้มาหรือเพื่อมุ่งหมายอย่างอื่น. ร้องเรียกร้องหา ก. ต้องการตัว.ร้องเรียน ก. เสนอเรื่องราว. ร้องเรือ {ถิ่น–ปักษ์ใต้} ก. ขับหรือกล่อมเพลงให้เด็กฟัง. น. เรียกเพลงกล่อมเด็ก ว่า เพลงร้องเรือ. ร้องแรก, ร้องแรกแหกกระเชอ ก. ร้องเอ็ดตะโร, ส่งเสียงโวยวายให้ผู้อื่นรู้. ร้องส่ง ก. ขับร้องโดยไม่ต้องมีดนตรีนำ เมื่อขับร้องแล้วดนตรีจึงรับ.ร้องสด ก. ร้องโดยไม่มีดนตรีรับ, ร้องโดยคิดกลอนด้นหรือกลอนสด, ร้องออกอากาศทันที. ร้องสอด {กฎ} ก. การที่บุคคลภายนอกซึ่งมิใช่คู่ความยื่นคำร้องต่อศาลด้วยความสมัครใจของตนเองขอเข้ามาเป็นคู่ความ หรือบุคคลที่ถูกหมายเรียกให้เข้ามาในคดี. ร้องห่ม ก. ร้องรํ่าไรอย่างน้อยอกน้อยใจ, มักใช้เข้าคู่กับคำร้องไห้ เป็น ร้องห่มร้องไห้ หรือ ร้องไห้ร้องห่ม. ร้องห่มร้องไห้ ก. ร้องรํ่าไรอย่างน้อยอกน้อยใจ,ร้องไห้ร้องห่ม ก็ว่า. ร้องไห้ ก. อาการที่นํ้าตาไหลเพราะประสบอารมณ์อันแรงกล้า เช่น เจ็บปวด เศร้าโศก ดีใจ, บางทีใช้ว่า ร้องคำเดียว หรือใช้เข้าคู่กับคำ ร้องห่ม เป็น ร้องห่มร้องไห้หรือ ร้องไห้ร้องห่ม ก็ได้.

• รอง ๑ - ก. รับรวมของเหลวหรือสิ่งอื่นที่ไหลตกลงมา เช่น รองนํ้า: ต้านทานคํ้าจุนให้คงอยู่ เช่น รองหัวเข็ม, หนุนให้สูงขึ้น เช่น เอาไม้รองโต๊ะรองตู้, รองรับ เช่น เอาเบาะรองนั่ง เอาผ้ารองมือ. ว. เป็นที่ ๒ โดยตำแหน่ง เช่น รองอธิบดี รองอธิการบดี, ถัดลงมาโดยอายุหรือตำแหน่ง เช่น ตำแหน่งรองลงมา, ด้อยกว่า เช่น เป็นรอง. รองคอ ก. ถัดคนแรก {ใช้เรียกคนเล่นการพนันอย่างหยอดหลุม}. รองจ่าย {ปาก} ก. ทดรองจ่ายเป็นค่าใช้สอยปลีกย่อย, เรียกเงินที่ใช้เช่นนั้น ว่า เงินรองจ่าย. รองท้อง ก. กินพอกันหิวไปก่อน. รองทุนก. ออกทุนให้ไปก่อน. รองเท้า น. เกือก. รองบ่อน ว. ประจำบ่อน, ที่ยืนโรงไว้เผื่อเหลือเผื่อขาด เช่น ไก่รองบ่อน. รองพระบาท {ราชา} น. รองเท้าของเจ้านาย. รองพื้น ๑ ก. อาการที่ทาสีชั้นต้นให้พื้นเรียบเสมอกันเพื่อรองรับสีที่จะระบายหรือทาทับลงไป,เรียกสีที่ใช้เพื่อวัตถุประสงค์ดังกล่าว ว่า สีรองพื้น: อาการที่เอาครีมหรือแป้งเป็นต้นทาหน้าเพื่อให้ผิวหน้าเรียบก่อนแต่งหน้า, เรียกครีมหรือแป้งเป็นต้นที่ใช้เพื่อวัตถุประสงค์ดังกล่าว ว่า ครีมรองพื้น แป้งรองพื้น. รองรัง ว. มีสำรองไว้เผื่อขาดแคลน, มีสำรองไว้ไม่ให้ขาด, เช่น อาหารรองรัง.

• รอง ๒ - ว. งามสุกใส เช่น รองเรือง.