ยื่น แปลว่าอะไร ดูความหมาย หมายถึงอะไร

ความหมาย

ก. กิริยาหรืออาการที่เหยียดหรือเหลื่อมลํ้าออกไป เช่น ยื่นมือ ยื่นซอง มุขยื่นออกจากตัวอาคาร: เสนอ, ส่ง, มอบ, เช่น ยื่นเรื่องราว ยื่นบัญชี ยื่นฟ้อง: โดยปริยายหมายถึงกิริยาของผู้ที่เข้าไปเกี่ยวข้องกับเรื่องที่เขาไม่ต้องการให้พูดให้ทำว่า ยื่นปาก ยื่นหน้า. ว. เรียกสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น คางยื่น พุงยื่น. ยื่นแก้วให้วานร {สำ} ก. เอาของมีค่าให้แก่คนที่ไม่รู้จักค่าของสิ่งนั้น. ยื่นจมูก {สำ} ก. เข้าไปสอดแทรกในเรื่องที่ไม่ใช่ธุระของตน, เสือก. ยื่นมือ ก. เข้าไปเกี่ยวข้องด้วย, เข้าไปเพื่อช่วยเหลือเป็นต้น. ยื่นหมูยื่นแมว {สำ} ก. แลกกันโดยต่างฝ่ายต่างให้และรับในเวลาเดียวกัน.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

ยืม - ก. ขอสิ่งของ เงิน เป็นต้น มาใช้ชั่วระยะเวลาหนึ่งแล้วคืนให้หรือใช้คืน, นำของของผู้อื่นมาใช้เป็นของตน เช่น ยืมคำในภาษาบาลีมาใช้ ยืมวัฒนธรรมตะวันตกมาใช้ ยืมความคิด: {คณิต} ในการลบเลข ถ้าเลขตัวตั้งในหลักใดน้อยกว่าเลขที่จะนำมาลบ ให้นำเลขจากหลักสูงถัดไปมาเพิ่มเลขตัวตั้งเพื่อให้มากพอที่จะลบได้ เช่น ๔๓ - ๕ ในที่นี้ ๕ ลบจาก ๓ ไม่ได้ ๓ ต้องยืม ๔ ซึ่งเป็นหลักสิบมา ๑ รวมเป็น ๑๓ แล้วลบออกเสีย ๕ เหลือ ๘ ๔ เมื่อถูกยืมไป ๑ ก็เหลือ ๓ ผลลัพธ์ ๓๘, ขอยืม ก็ว่า. ยืมจมูกคนอื่นหายใจ {สำ} ก. อาศัยผู้อื่นมักไม่สะดวก, พึ่งจมูกคนอื่นหายใจ หรือ เอาจมูกผู้อื่นมาหายใจ ก็ว่า. ยืมชื่อ ก. อาศัยชื่อผู้อื่นไปเป็นประโยชน์ตน เช่น ยืมชื่อคนมีชื่อเสียงไปอ้างเพื่อให้คนเชื่อถือ. ยืมใช้คงรูป {กฎ} น. ชื่อสัญญาชนิดหนึ่งซึ่งบุคคลหนึ่ง เรียกว่า ผู้ให้ยืม ให้บุคคลอีกคนหนึ่ง เรียกว่า ผู้ยืม ใช้สอยทรัพย์สินสิ่งใดสิ่งหนึ่งได้เปล่า และผู้ยืมตกลงว่าจะคืนทรัพย์สินนั้นเมื่อได้ใช้สอยเสร็จแล้ว. ยืมใช้สิ้นเปลือง {กฎ} น. ชื่อสัญญาชนิดหนึ่งซึ่งผู้ให้ยืมโอนกรรมสิทธิ์ในทรัพย์สินชนิดใช้ไปสิ้นไปเป็นปริมาณมีกำหนดให้ไปแก่ผู้ยืม และผู้ยืมตกลงว่าจะคืนทรัพย์สินเป็นประเภท ชนิด และปริมาณเช่นเดียวกันให้แทนทรัพย์สินซึ่งให้ยืมนั้น. ยืมปาก ก. อาศัยผู้อื่นพูดแทน เช่น ยืมปากครูขออนุญาตพ่อแม่ไปทัศนาจร. ยืมมือ ก. อาศัยผู้อื่นทำการแทน เช่น ยืมมือเขาไปล้างแค้น.

ยื้อ - ก. แย่งด้วยอาการเช่นฉุด ยุด ดึงไปมา เช่น ยื้อข้อมือ, มักใช้เข้าคู่กับคำ แย่ง เป็น ยื้อแย่ง เช่น หมายื้อแย่งกระดูกกัน. ยื้อยุด ก. ฉุดรั้งไว้.

ยุ - ก. กล่าวชักชวน ส่งเสริม หนุน หรือเป็นใจให้ทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง {มักใช้ในทางที่ไม่สมควร} เช่น ยุให้เขาทะเลาะกัน ยุให้โกรธ ยุให้กำเริบ. ยุขึ้น ก. หนุนให้ทำอะไรก็ทำตาม. ยุไม่ขึ้น ก. หนุนเท่าไร ๆ ก็ไม่ยอมทำตาม. ยุยง ก. ยุหรือส่งเสริมให้ทำในสิ่งที่ไม่ดีหนักขึ้น เช่น ยุยงให้หนีโรงเรียน ยุยงให้เล่นการพนัน. ยุแยง,ยุแหย่ ก. ยุให้ทั้ง ๒ ฝ่ายแตกกัน. ยุแยงตะแคงแซะ, ยุแยงตะแคงรั่ว, ยุแยงตะแคงแส่ ก. ยุให้ทั้ง ๒ ฝ่ายแตกกัน. ยุส่ง ก. หนุนให้ทำโดยไม่ห้ามปราม. ยุแหย่ ก. ยุให้เขาแตกกัน เช่น ยุแหย่ให้เขาแตกสามัคคี. ยุให้รำตำให้รั่ว {สำ} ก. ยุให้แตกกัน, ยุให้ผิดใจกัน.

ยุกกระบัตร - น. ยกกระบัตร.

ยุกดิ, ยุกติ - {แบบ: กลอน} ก. ชอบ เช่น รุ่งนั้นธก็เสด็จโดยอุตราภิมุข ดำเนอรยุกติยูรยาตร {ม. คำหลวงวนปเวสน์}. {ส.ยุกฺติ: ป. ยุตฺติ}. ยุกติธรรม น. ยุติธรรม.