น. ส่วนสูงสุด, ส่วนเหนือสุด, เช่น ยอดปราสาทยอดเจดีย์ ยอดเขา, ส่วนปลายสุดของพรรณไม้หรือที่แตกใหม่ เช่น ยอดผัก ยอดตำลึง ยอดกระถิน: เรียกคนหรือสัตว์ที่มีคุณสมบัติยิ่งยวดเหนือผู้อื่น เช่น ยอดคนยอดหญิง ยอดสุนัข: จำนวนรวม เช่น ยอดเงิน: ฝี, ราชาศัพท์ใช้ว่า พระยอด. {ปาก} ว. ที่สุด เช่น ยอดเยี่ยมยอดรัก. ยอดด้วน น. เถาหัวด้วน. ยอดดี ว. ดีที่สุด เช่น รู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี. ยอดน้ำ {ภูมิ} น. แหล่งที่เกิดของลำนํ้า, ต้นนํ้า ก็เรียก. ยอดเยี่ยม ว. ดีที่สุด, เลิศที่สุด, เยี่ยมยอด ก็ว่า. ยอดสร้อย น.นางผู้เป็นที่รักยิ่ง. ยอดอก น. บริเวณเหนือลิ้นปี่.