ความหมาย

• 
  

  [กะ-] ดู กริณี.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กริบ - [กฺริบ] ก. ขริบ, ตัดเล็มด้วยกรรไกร เช่น กริบผม กริบชายผ้า, ตัดขาดโดยฉับไวและแนบเนียนด้วยความคม. ว. มาก เช่น คมกริบ: โดยปริยายหมายความว่า เงียบไม่มีเสียงดัง เช่น เงียบกริบ ย่องกริบ.

• กริม - [กฺริม] น. ชื่อปลานํ้าจืดขนาดเล็กในสกุล Trichopsis วงศ์ Anabantidae หรือ Belontiidae พบทั่วไป รูปร่างคล้ายปลากัดซึ่งอยู่ในวงศ์เดียวกัน แต่หัวแหลมกว่าและสีไม่สดสวย มักมีแถบสีเข้มพาดตลอดข้างตัว ๒-๓ แถบ ขนาดยาวได้ถึง ๗ เซนติเมตร ที่พบมากได้แก่ กริมข้างลาย [T. vittatus {Cavier}], กัดป่า ก็เรียก.

• กริ่ม - [กฺริ่ม] ก. กระหยิ่ม, ครึ้มใจ, ภูมิใจ, อิ่มใจ. ว. อาการที่เมาเหล้า เรียกว่า เมากริ่ม.

• กริยา - [กฺริยา, กะริยา] {ไว} น. คำที่แสดงอาการของนาม หรือสรรพนาม. {ส. กฺริยา: ป. กิริยา}. กริยานุเคราะห์ {ไว} น. กริยาที่ใช้ช่วยกริยาอื่น เช่น คง จะ ถูก น่า, กริยาช่วย ก็ว่า. กริยาวิเศษณ์{ไว} น. คำวิเศษณ์ ใช้ประกอบคำกริยาหรือคำวิเศษณ์ด้วยกันให้มีความแปลกออกไป. กริยาวิเศษณ์วลี {ไว} น. ท่อนความที่มีคำกริยาวิเศษณ์ที่พ่วงบุรพบทเข้าขยายกริยา เช่น ม้าวิ่งไปข้างโน้น ความที่ขีดสัญประกาศนั้นเป็นกริยาวิเศษณ์วลี. กริยาวิเศษณานุประโยค [-วิเสสะนานุปฺระโหฺยก] {ไว} น. อนุประโยคที่ประกอบคำกริยาหรือคำวิเศษณ์ในสังกรประโยค, ประโยควิเศษณ์ ก็ว่า.

• กริ้ว - [กฺริ้ว] {ราชา} ก. โกรธ, เคือง.