[กะ-] {แบบ} น. ช้าง, ช้างพลาย, เช่น กรินไกรอาสนอัศวาชี {ม. คำหลวง ฉกษัตริย์}. {ส.}. กรินทร์ น. พญาช้าง, ช้างที่ควรยกย่อง, เช่น เบื้องนั้นบรรลุผู้เผือกกรินทร์ หนึ่งฤๅ {ลิลิตพยุหยาตรา), ใช้ว่า กเรนทร์ ก็มี. {ส. กรินฺ + อินฺทฺร = กรินทร์ ว่า ช้างใหญ่, ช้างศึก, ช้างพระอินทร์}.