[มุก, มุกขะ-] น. หน้า, ปาก: ทาง: หัวหน้า: ส่วนของตึกหรือเรือนที่ยื่นออกมาจากส่วนใหญ่ มักอยู่ด้านหน้า. {ป., ส.}. มุขกระสัน น. อาการที่เชื่อมระหว่างพระที่นั่งองค์หนึ่งกับอีกองค์หนึ่ง. มุขเด็จ น. อาคารโถงขนาดเล็กที่ต่อออกมาจากหน้าพระที่นั่งเป็นที่เสด็จออกของพระมหากษัตริย์. มุขโถง น. มุขที่ยื่นออกมาจากตัวอาคาร ไม่มีฝากั้น. มุขบาฐ, มุขปาฐะ [มุกขะบาด, มุกขะ-] น. การต่อปากกันมา, การบอกเล่าต่อ ๆ กันมาโดยมิได้เขียนเป็นลายลักษณ์อักษร, เช่น เรื่องนี้สืบมาโดยมุขบาฐ เรื่องนี้เป็นมุขปาฐะ. มุขมนตรี[มุกขะมนตฺรี] น. ที่ปรึกษาราชการชั้นผู้ใหญ่. มุขลด น. พื้นอาคารลดระดับต่ำกว่าพื้นส่วนกลางอาคาร อยู่ต่อออกมาทางหัวและท้ายอาคาร เช่น มุขลดศาลา มุขลดพระที่นั่งต่าง ๆ.