ความหมาย

• 
  

  น. คำนำหน้าชื่อเพลงไทยสำเนียงมอญ เช่น มอญรำ ดาบ มอญชมจันทร์ มอญอ้อยอิ่ง.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• มอด ๑ - น. ชื่อแมลงขนาดเล็กหลายชนิด หลายสกุล หลายวงศ์ และหลายอันดับ เจาะกินเข้าไปในวัสดุต่าง ๆ ทำให้เกิดเป็นรูพรุนทั่วไปกับทั้งมีวัสดุผสมมูลขับถ่ายออกมาเป็นขุยเป็นเม็ดเล็ก ๆ เรียก ขี้มอด ส่วนใหญ่เป็นแมลงปีกแข็งในอันดับ Coleoptera เช่น มอดข้าวสาร [Sitophilus oryzae {Linn.}] ในวงศ์ Curculionidae ทำลายข้าวสาร, มอดแป้ง [Tribolium castaneum {Herbst}] ในวงศ์ Tenebrionidae ทำลายข้าวโพดข้าวสาลี, มอดไม้ไผ่ [Dinoderus minutus {Fabricius}]ในวงศ์ Bostrychidae เจาะไม้ไผ่แห้งเป็นรูเท่ารูเข็มกระจายทั่วไป: เรียกหน้าที่เป็นรอย ๆ อย่างมอดเจาะเช่นหน้าคนที่เป็นฝีดาษ ว่า หน้ามอด.

• มอด ๒ - ก. จวนจะดับ {ใช้แก่ไฟ}: ตาย, มักใช้เข้าคู่กับคำ ม้วย เป็น มอดม้วย หรือ ม้วยมอด.

• ม่อต้อ - ว. เตี้ยล่ำ {ใช่แแก่รูปร่าง} เช่น รูปร่างเตี้ยม่อต้อ.

• มอน - น. ใจกลาง, ส่วนสำคัญ, เช่น มอนไข่ คือ ไข่แดง. ว. สนุก, เพราะ, หวาน, เช่น ใจมอน = ใจหวาน, ใจดี.

• ม่อน ๑ - {ถิ่น–พายัพ} น. เนินเขา, ยอดเขา.