กลับ
คำว่า
กราง ๑
ความหมาย
[กฺราง] ก. ถูไปถูมาด้วยบุ้ง ตะไบ หรือหนังกระเบน เช่น กระเบนกรางหน้าผากไม่อยากเจ็บ {ขุนช้างขุนแผน}.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
กร่าง ๑
- {ปาก} ว. อาการที่ทำท่าทางหรือพูดจาวางโต เช่น เขาชอบทำกร่างอยู่เรื่อย.
กราง ๒
- [กฺราง] {โบ: กลอน} ว. เสียงอย่างเสียงใบตาลแห้งที่ถูกลมพัดกระทบกัน เช่น ด่งงไม้รงงรจิตร อันอยู่ชชิดทางเทา ร่มเย็นเอาใจโลกย์ ลำโล้โบกใบกราง {ม. คำหลวง ชูชก}. กรางเกรียง ว. เสียงอย่างเดียวกับกราง เช่น ก้องกงรถก้องกรางเกรียง {พากย์: สุธน}.
กร่าง ๒
- [กฺร่าง] น. ชื่อไม้ต้นขนาดกลางถึงขนาดใหญ่ชนิด Ficus altissima Blume ในวงศ์ Moraceae เปลือกเรียบสีเทา ใบกว้างหนารูปไข่ ปลายมน ไม่มีขน ผลกลม เมื่อสุกสีส้มออกแดง, ลุง ฮ่างหลวง หรือ ไทรทอง ก็เรียก.
กราด ๑
- [กฺราด] น. ไม้กวาดที่ทำเป็นซี่ยาว ๆ ห่าง ๆ มีด้ามยาว สำหรับใช้กวาดที่ลานวัดเป็นต้น. {ข. จฺราส}. ก. กวาดด้วยกราด.
กราด ๒
- [กฺราด] น. เครื่องขูดไคลม้าทำด้วยเหล็ก มีฟันคล้ายกระต่ายขูดมะพร้าว: เครื่องจีมไม้ให้แน่น.