ความหมาย

• 
  

  [พูวะ-] น. แผ่นดิน. {ส. ภุว}. ภูวดล น. พื้นแผ่นดิน. {ป.}. ภูวนาถ, ภูวเนตร, ภูวไนย น. พระเจ้าแผ่นดิน.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ภูวน- - [-วะนะ-] น. โลก, แผ่นดิน. {ส., ป. ภุวน}. ภูวนตรัย, ภูวนัตตรัย น. โลกสาม. {ส.}.

• ภูวนัตตรัย - ดู ภูวน-.

• ภูษณ- - [พูสะนะ-] น. เครื่องประดับ. {ส.: ป. ภูสน}. ภูษณพาส น. เครื่องแต่งตัวและเสื้อผ้า. {ส. ภูษณวาส}.

• ภูษา - น. เครื่องนุ่งห่ม, ผ้าทรง. {ส.: ป. ภูสา ว่า เครื่องประดับ}. ภูษามาลา น. ข้าราชการในราชสำนักมีหน้าที่รักษาเครื่องราชอิสริยยศและเครื่องแต่งพระองค์ของพระมหากษัตริย์ ตลอดจนถวายทรงพระเครื่องใหญ่ ถวายพระกลด ถวายสุกำ ทำสุกำ เปลื้องเครื่องสุกำศพพระบรมศพ พระศพ และเปลื้องเครื่องสุกำศพที่ได้รับพระราชทานโกศ เป็นต้น เรียกว่า เจ้าพนักงานภูษามาลา, โบราณมีหน้าที่ถวายเครื่องต้นด้วย, ในกฎหมายตราสามดวงเรียกแยกเป็น พนักงานพระภูษา พนักงานพระมาลา. ภูษาโยง {ราชา} น. แถบผ้าที่โยงจากปากโกศหรือหีบศพของหลวงสำหรับคลี่ทอดไปยังพระสงฆ์เมื่อทอดผ้าสดับปกรณ์, ใช้ว่า พระภูษาโยง แก่พระมหากษัตริย์จนถึงพระองค์เจ้า และใช้ว่า ภูษาโยง แก่หม่อมเจ้า รวมทั้งผู้ได้รับพระราชทานเกียรติยศตามเกณฑ์ที่ได้รับเครื่องราชอิสริยาภรณ์ และผู้ที่ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าโปรดกระหม่อมพระราชทานเป็นกรณีพิเศษส่วนสามัญชนทั่วไปใช้ว่า ผ้าโยง.

• ภูษิต - ก. ประดับ, แต่ง. {ส.: ป. ภูสิต}.