[พุมมะ-] น. พื้นดิน, ภาคพื้น. {ป. ภุมฺม}. ภุมเทวดา น. เทวดาพวกหนึ่งที่สิงสถิตอยู่บนพื้นดิน. {ป. ภุมฺม + เทวตา}.