กลับ
ภาษาอีสานคำว่า
วอง
ความหมาย:
เปรียว คนที่มีลักษณะตื่นตกใจง่าย เรียก คนวอง
คำถัดไป:
ว่อง
- ฟันที่หลุดออกสองหรือสามซี่ เรียก แข้วว่อง
ว่อนว่อน
- เสียงในระยะใกล้ อย่างเช่น เสียงหยังดังว่อนว่อน ถ้าเสียงมาจากระยะไกล จะเรียกว่า ว้อนว่อน
วั่งวอน
- วังเวงใจ ถ้าความรู้สึกห่วงหน้าพะวงหลัง เรียก วั่งเว
วังเวิน
- วังวน บริเวณน้ำลึกที่มีน้ำไหลวน เรียก วังเวิน
วันเพ็ง
- วันพระจันทร์เต็มดวง เรียก วันเพ็ง เดือนหนึ่ง ๆ มีเพียงหนึ่งวัน คือวันขึ้น 15 ค่ำ